നിനക്കായ്..
വസന്തം വാടിവീണാ മണ്ണോടു ചേർന്നാലും ചില്ലകൾ തളിരിടുംവരെ ഞാനെന്റെ ജാലകം തുറന്നിടാം...
നിലാവൊഴുകി ഇറങ്ങവേ, ശിശിരമായ് നിന്നിലേക് പെയ്തിറങ്ങാം...
സന്ധ്യ പകലിലേക് ആയ്നിറങ്ങവേ, കാറ്റിനിരു കൊക്കുരുമ്പും കിളികളാവാം..
പറന്നകലുമീ കാലമേഘങ്ങളിൽ നീയൊരു പതിനാലാംരാവാകവേ..
നിൻ മിഴികളിലൊരു നക്ഷത്രമായ് ഞാൻ ജ്വലിച്ചിറങാം..
നിനക്കായ് ഉറവ വറ്റാത്ത പ്രണയ പൊയ്കയിലെ ഈ ആമ്പൽ കുടിലിൽ
വസന്തം വാടിവീണാ മണ്ണോടു ചേർന്നാലും, ചില്ലകൾ തളിരിടുംവരെ ഞാനെന്റെ ജാലകം തുറന്നിടും...
M@nU
Comments
Post a Comment